Rzęsistkowica inaczej Trichomoniasis uważana jest za najczęstszą chorobę przenoszoną drogą płciową na świecie. Czynnikiem wywołującym jest rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis) należący do pierwotniaków. Kobiety chorują częściej niż mężczyźni, a objawy są u nich wyraźniejsze.
Drogi zarażenia – przede wszystkim drogą płciową. Ze względu na możliwość utrzymania się w środowisku wilgotnym oraz moczu do 24 godzin, do zakażenia może dojść również poprzez użycie wspólne gąbek , ręczników, przyrządów do irygacji pochwy, brudnych wanien.
Objawy rzęsistkowicy - okres wylęgania choroby wynosi najczęściej do 10 dni, może jednak być krótszy lub dłuższy (28 dni).
Zarażenie u kobiet – obserwuje się przypadki bezobjawowego zarażenia do ciężkiego zapalenia pochwy. Charakterystyczne są szarawe lub żółtozielone często pieniste, obfite upławy . Nierzadko obserwuje się pieczenie, świąd sromu oraz objawy bolesnego i częstego oddawania moczu. Istotną cechą jest nasilenie dolegliwości podczas miesiączki lub tuż po niej. Przewlekłe zarażenie może spowodować zapalenie gruczołów Skenego i Bartholina, zapalenie pęcherza moczowego czy nawet miedniczek nerkowych.
Zarażenie u mężczyzn - najczęściej ma charakter bezobjawowy, rzadziej wykazuje cechy ostrego stanu zapalnego. Wyciek z cewki zwykle ma charakter skąpy, śluzowy, sporadycznie obfity i ropny. Zakażeni zgłaszają również uczucie podrażnienia cewki moczowej (świąd, pieczenie) zwłaszcza przy oddawaniu moczu jak również częste oddawanie moczu. Niekiedy dochodzi do zapalenia żołędzi i napletka. Nieleczone zarażenie może doprowadzić do groźnych powikłań jak na przykład zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie najądrza czy pęcherza moczowego.
Diagnostyka - rozpoznanie można ustalić jedynie na podstawie badania mikroskopowego lub hodowli. Zarówno u kobiet jak i mężczyzn należy wykonać przesiewowe badania w kierunku innych ewentualnie współistniejących infekcji przenoszonych drogą płciową.
Leczenie – prowadzi się jednocześnie u obojga partnerów seksualnych, zalecając im powstrzymanie się od współżycia do czasu zakończenia terapii. Kobietom lekarz zaleca odpowiednie środki doustne i dopochwowe, mężczyźni otrzymują leki doustne.
Profilaktyka - unikanie przygodnych kontaktów oraz częstej zmiany partnerów. Zaleca się używanie prezerwatywy, jak również przestrzeganie zasad higieny oraz używanie własnych przyborów toaletowych.