Kiła inaczej syfilis lub lues jest przewlekłą chorobą ogólnoustrojową, przebiegającą często bezobjawowo. Wywołują ją bakterie zwane krętkami bladymi (Treponema pallidum).
Drogi zakażenia – prawie wyłącznie zakażenie następuje podczas kontaktów seksualnych (dopochwowe, doodbytnicze, oralne). Zakażenia pozapłciowe spotyka się sporadycznie i dotyczą one przede wszystkim pracowników służby zdrowia. Chora na kiłę kobieta ciężarna może zakazić płód przez łożysko lub dziecko w czasie porodu.
Objawy kiły
Kiła wczesna – pierwsze objawy mogą wystąpić po 3 tygodniach od zakażenia. W zakresie narządów płciowych, okolicy odbytu lub w jamie ustnej (w miejscu wniknięcia krętków bladych) pojawia się owrzodzenie („ranka”) zwykle pojedyncze, o twardej podstawie i niebolesne. Powiększeniu ulegają pachwinowe węzły chłonne, które są niebolesne, twarde i nie ulegają przebiciu. Po kilku tygodniach zmiany ustępują samoistnie. Po upływie 3-4 miesięcy pojawiają się rozsiane zmiany skórne w postaci tzw. osutek (plamki, grudki), zmiany na błonach śluzowych, łysienie oraz plamki odbarwienia skóry głównie na karku i szyi.
Kiła późna – objawy prowadzące do uszkodzenia głównie układu nerwowego i krążenia pojawiają się po kilkunastu a nawet po kilkudziesięciu latach od zakażenia.
Kiła utajona – obecnie w dobie szeroko stosowanej antybiotykoterapii u wielu pacjentów kiła przebiega bezobjawowo i może być rozpoznana tylko na podstawie badania krwi.
Diagnostyka – kiłę rozpoznaje się na podstawie badań serologicznych krwi (wykrywanie przeciwciał). Rutynowe odczyny stosowane w badaniach przesiewowych (zwane potocznie, choć nieprawidłowo „WR-ami) wykrywają chorobę co najmniej po 6 tygodniach od zakażenia. W przypadku wyniku pozytywnego, rozpoznanie potwierdza się odczynami swoistymi.
Leczenie – długość leczenia oraz rodzaj antybiotyku określa lekarz w zależności od wyników badań i okresu choroby, w którym została wykryta. Jednocześnie leczy się partnerów seksualnych.
Profilaktyka – unikanie kontaktów przygodnych, stosowanie prezerwatyw, wykonywanie badań serologicznych krwi u kobiet w ciąży (2x).